بیمه ای ها /خصوصی‌سازی این بار به معادن زغالسنگ کرمان کشیده شده و ترس به جان کارگرانی انداخته است که بعد از گذشت بیست سال هنوز بیمه نشده‌اند.
به گزارش عصر ایران، اعتراضات کارگران زغال سنگ کرمان در سال 1399 در اول اردیبهشت سال جاری با اعتصاب «حدود ۳ هزار کارگر شرکت زغال سنگ کرمان که در تونل‌های متعلق به این شرکت، در سه شهرستان راور، کوهبنان و زرند کار می‌کنند» آغاز شد این کارگران به گزارش ایلنا «در اعتراض به تصمیم مدیران این مجموعه برای واگذاری سهام آن به بخش خصوصی، روز (دوشنبه، ۱ اردیبهشت) دست از کار کشیدند». روز 14 اردیبهشت، مدیرعامل صندوق بازنشستگی فولاد کشور خبر داد که شرکت سرمایه گذاری این صندوق از جمله شرکت‌های زغالسنگ کرمان در ماه‌های آینده وارد بورس خواهد کرد». روز دوشنبه 22 اردیبهشت کارگران مجدداً برای پیگیری خواسته هایشان در برابر شرکت زغالسنگ کرمان تجمع کردند. این بار اما خانواده های کارگران نیز با آنها همراه شده و در کنار همسران خود همانجا بیتوته کردند. امروز چهارشنبه از کرمان خبر رسید که تجمع زنان و خانواده های کارگران زغال سنگ همچنان در برابر شرکت زغال سنگ ادامه دارد. بنا به اعلام معترضان، «مدیران شرکت زغالسنگ قصد دارند ۴۵ درصد از سهام آن را در بورس عرضه کنند. آنگونه که کارگران می‌گویند شرکت قصد دارد برای جبران بخشی از هزینه‌های خود در روزهای تعطیل عمومی عید و چند روز تعطیلی پیش از عید، کارگران را به بیمه بیکاری معرفی کند که آنها مخالف این کار هستند؛ چراکه در سوابق بیمه‌ای آنها فاصله ایجاد می‌شود».
کارگران معدن زغال سنگ زرند کرمان
به گزارش عصر ایران، حنانه جانمحمدی گزارشگر خبرگزاری دانشجو، در گزارشی به دلایل، سوابق و نظرات دوطرف پرداخت که در ادامه می خوانید:
ماجرا از دست به دست شدن تصاویر اعتراض چندین کارگر در مقابل شرکت زغالسنگ کرمان شروع شد؛ درست در میان دغدغه‌های پدری که با گذشت چهارده سال سابقه کار نه خبری از بیمه شدن به گوشش رسیده نه دلخوش به وعده‌های مسئولان شرکت در راستای خصوصی سازی است. متاسفانه سابقه خصوصی سازی در ایران روسیاه‌تر از زغال است و حنایش برای کارگران زغال سنگ کرمان رنگی ندارد.
حکایت خصوصی سازی در ایران نتوانسته آنطور که بایسته و شایسته است ظهور و بروز پیدا کند و جایگاه خوبی در دید کارگران پیدا نکرده است. اخیرا و با دشواری های اقتصادی دولت که نیازمند دسترسی به منابع پولی است؛ خصوصی سازی شرکت زغالسنگ کرمان موجب هراس و اضطراب شغلی برای کارگران شده است. در هفته گذشته کارگران معادن زغالسنگ کرمان در اعتراض به عدم شفافیت شرکت در مقابل آن تحصن کردند.
کارگران حدود ۱۵۰۰ تن بودند که تعداد زیادی از آنها به همراه خانواده هایشان در چادر و ماشین شب را به صبح رساندند و تا به امروز این ماجرا ادامه دارد.
حرف اصلی کارگران، اعتراض آنها به خصوصی سازی معدن، پایین بودن استانداردهای شغلی و معیشتی، وضعیت اسفناک حقوقی، بیمه و مزایا و قراردادی بودن آنهاست.
کارگر حفار در تونل های زغال سنگ کوهبنان- راور- کرمان
یکی از استادان دانشگاه شهید باهنر کرمان -که نام او در گزارش ذکر نشده- در خصوص اتفاقات پیش آمده می‌گوید: این معترضان، کارگران معادن کوهبنان، زرند و رارو هستند که اعتراضشان در شهرستان نتیجه نداد و دست به دامن مرکز استان شده اند. خبر اعتصاب کارگران زغالسنگ کرمان از سال ۹۲ به گوش می‌رسد و مخصوص امروز و دیروز نیست! این کار دائمی آنها شده و این اتفاق برای مسئولین استان عادی شده است. از یکشنبه هفته گذشته تقریبا ۹ روز می‌شود که کارگران در حال اعتراض هستند، ولی آب از آب تکان نمی‌خورد.
به گفته این استاد دانشگاه، اعتراضات کارگران از سال ۸۸ همزمان با طرح واگذاری شرکت در دولت احمدی نژاد آغاز شده و از سال ۹۲ به اوج رسیده است. در حال حاضر نیز زمزمه واگذاری سهام شرکت های زغالسنگ کرمان به شرکت دالاهو به گوش می‌رسد و باتوجه به تجربه ناخوشایندی که کارگران در واگذاری قبلی داشتند، نسبت به اوضاع نگرانند.
وی افزود: این دست به دست شدن‌ها به ضرر کارگر است. از بزرگترین مشکلات کارگران، مشکل حقوقی است که از دادستان کرمان خواستیم به آن ورود کند؛ فرایند‌هایی هم طی شده، اما برخوردی صورت نگرفته است. در حال حاضر شرکت زغالسنگ کرمان تبدیل به شرکت دولتی شده که آورده هایش برای دولت کم بوده و قرار است به دلیل حجمی از بدهی‌ها، واگذار بشود. میزان تولید این شرکت در سه سال اخیر سیل نزولی پیدا کرده و نبود مواد اولیه، زمینه ساز این مشکل است. متاسفانه روند تولید شرکت‌های زغالسنگ کرمان کاملا سنتی است.
ششم اردیبهشت‌ماه محمدرضا پورابراهیمی، نماینده مردم کرمان و راور مجلس در نامه‌ای به وزیر کار خواستار رسیدگی فوری به موضوع واگذاری شرکت زغالسنگ کرمان به شرکتی به نام «دالاهو» شد که باعث نارضایتی کارگران این شرکت شده است.
پورابراهیمی در این نامه نوشته است:
«با توجه به لزوم پاسخگویی به درخواست‌های صنفی کارگران معادن زغالسنگ همانند اجرای طرح طبقه‌بندی مشاغل، اجرای دائمی قرارداد‌های کارگران به‌منظور ایجاد امنیت شغلی بیشتر، افزایش ضریب شغل سخت و زیان‌آور از ۱.۵ به دو، حل مشکل مسکن کارگران و نیز سایر مواردی که در جلسات مستمر با وزیر و سایر معاونان و مدیرانی ملی و استانی مطرح شده است، ضرورت ارائه پاسخ و اقدامات فوری و سریع آن وزارتخانه برای حل مشکلات این قشر زحمتکش کاملا ضروری به نظر می‌رسد و قطعا در این خصوص پاسخگوی اول مشکلات این کارگران مدیرعامل شرکت زغالسنگ کرمان بوده که به‌عنوان مدیر اجرایی وزارتخانه کار مکلف به پیگیری تمامی موضوعات و حل مشکلات مطروحه با حمایت مدیران صندوق فولاد کشور و نیز پشتیبانی معاونان وزارت تعاون کار و رفاه اجتماعی با مدیریت شخص وزیر است».
این نامه می افزاید: «هیچ‌گونه عذری از مدیرعامل شرکت زغالسنگ کرمان درصورت حل نشدن مشکلات مذکور پذیرفته نخواهد بود. مسلما درصورت تاخیر در انجام درخواست مذکور موضوعات مدنظر از طریق سوال در کمیسیون اقتصادی مجلس در دستورکار قرارخواهد گرفت.»
این همه در حالی است که مدیر روابط عمومی شرکت معادن زغالسنگ کرمان دوم اردیبهشت در گفتگو با ایرنا واگذاری تمامی شرکت معادن زغالسنگ کرمان به بخش خصوصی را تکذیب کرد و تایید ورود شرکت به بورس گفت: ورود زغالسنگ به تابلوی بورس برای تمامی پرسنل، مجموعه شرکت و استان کرمان منفعت دارد! این شرکت تنها به زیرمجموعه یک صندوق برای عرضه کالا‌های خود در بورس کالای ایران وارد شده و اقدامات اخیر شرکت هم این امر را تسهیل می‌کند.
به منظر کارگران ماجرا از این قرار است که شرکت دالاهو نیت ورود به عرصه بورس را در سر می‌پروراند. در همان ابتدای شیوع کرونا شرکت تصمیم به تعطیلی کارگران از ۲۵ اسفند تا ۲۵ فروردین گرفت؛ اما در اصل قرار بر این بود که کارگران سه ماه تعطیلی با حقوق داشته باشند و بعد از روند واگذاری، به شرکت بازگشته و با سیاست‌های جدید مواجه بشوند. اما کارگران به محض اینکه متوجه ماهیت ماجرا شدند به سر کارشان بازگشتند.
ریشه این ماجرا قدیمی است. دادخواهی این کارگران شامل دو وجه حقوقی و صنفی می‌شود؛ اولین نکته‌ای که در باب حقوقی مطرح شده رد نشدن بیمه بعد از گذشت چندین سال کار سخت برای کارگران است.
به گفته کارگران؛ شرکت زغالسنگ کرمان در شهر کرمان و زرند اراضی و زمین‌های زیادی داشت که در چند سال گذشته به تدریج به فروش رفت. در حالی که قرار شرکت بر واگذاری زمین‌ها به کارگران بوده و حتی تعداد زیادی از کارگران در این طرح ثبت نام کرده بودند؛ اما عمده آنها به فروش رسیده است.
ابهام و بدقولی در فروش این زمین ها، اینک موجب نگرانی کارگران از واگذاری زغالسنگ کرمان به شرکت دالاهو شده است. بنابراین دغدغه کارگران در بخش حقوقی در دو قسمت قابل توضیح است: یکی حق و حقوق و یکی شبهه فساد
اما اولین مسئله صنفی که کارگران نسبت به آن معترضند، میزان حقوق دریافتی شان است. بنا بر گفته اهالی و منابع آگاه، کارگران غیر بومی در ازای یک ماه کار سخت در معادن تنها یک میلیون و پانصد هزار تومان دریافت می‌کنند.
دومین مسئله عدم رعایت طرح طبقه بندی مشاغل است که باید از ۷ ماه گذشته اجرا می‌شده که با بدقولی مسئولان شرکت مواجه شده است.
ورودی یکی از معادن زغالسنگ کرمان
سومین مورد، بحث اصلاح قانون در مورد ضریب شغلی در باب سختی کار است که کارگران معدن کرمان با ضریب شغلی ۱/۵ با نانوا‌ها در یک رتبه قرار می‌گیرند. اما آنچه باعث ناراحتی کارگران شده این است که نمایندگان مجلس این شهرستان‌ها نیز نتوانسته اند تا کنون این موضوع را در مجلس پیگیری کنند و به سرانجام برسانند.
اگر بخواهیم مطلب را به روشنی مطرح کنیم این کارگران با ضریب شغلی یک و نیم با ۲۵ سال سابقه کار بازنشست می‌شوند؛ در صورتی که صاحبان این مشاغل باید بالاترین ضریب کاری را داشته باشند و زودتر از بقیه بازنشست شوند./عصر ایران